Şimdi günlerce konuşmaz. Belki havadan söz eder, nasılsınız albayım? der. İlk günlerde onu da söylemez. İnsanı canından bezdirir. (Bana da kimse iyi davranmadı, ne yapalım?) Öfkesi geçtiği halde susar. ‘Sizinle ve zavallı şiirinizle ilgisi yoktu albayım,’ demeye üşendiği için susar. Bilge’ye gücü yetmez, susar; albaya gücü yeter, gene susar. Bütün dünyaya karşı susar. Dünya bu susuşu dinlemez. Kahramanın gözleri dolar: “Eski yaralar, albayım. Sizinle bir savaşım yok. Üçyüzüçten kalma, işte şuramda.” Gül Palyaço:Ha-ha.
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.