Eğer sahife-i alemde tarihî bir nazarla dikkat ve cem'iyyet-i beşeriyyenin mesavisinin esasları teftiş edilse görülecektir ki, bütün ihtilâlât ve fesadın asıl ve madeni ve bütün ahlâk-ı rezilenin muharrik ve menbaı, tek iki kelimedir... O iki kelimenin imtizacından bomba gibi, küre-i arz patladı ve izdivacından, medenî insanlardan canavarlar doğdu.
Birinci kelime: Ben tok olsam, başkası açlıktan ölse bana ne?
İkinci kelime: İstirahatım için zahmet çek, sen çalış ben yiyeyim.
Merhametsiz, nefisperest olan birinci kelime-i gaddâredir ki, alem-i insanı zelzeleye getirip, kıyameti kopmak üzeredir. Şu kelimenin ırkını kesecek, tek bir devası var ki, o da zekâttır ve zekâtın mükemmili olan sadâkatdır. Ve onun mütemmimi olan karz-ı hasendir.
Haris, hodgâm, zâlim olan ikinci kelimedir ki, beşerin terakkiyatını öyle sarsıyor ki, here ü merc ateşine atmak üzeredir.
Şu dâhiye-i dehyanın tek bir devası var. O da hurmet-i ribadır ve faizin bütün vesailini hayat-ı içtimaiyyeden ref etmektir. Hodgam ellerde servetin inhisarına vesile olan riba kabları, bankaları seddir. Evet, bu kaplar ile servet ve temellük kalil adamlarda toplanır. Bu iki düstur ile tevzi' edilmezse gasbedilecektir.
İşârâtKitabı okudu
·
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.