Eleme, kedere, hatta sevince bir sınır tayin etmek… Bunu, yalnız şehirlerde olur bilirdim. Meğer insan, köylerde, dağ başlarında ve mağara kovuklarında da samimi olmak, içinden geldiği gibi, içinden geldiği kadar gülüp ağlamak hürriyetine sahip değilmiş. Toplumun görenekleri, kuralları, insanların yarı çıplak yaşadıkları bu köstebek yuvalarında da aynı şiddetle hüküm sürüyormuş. Hele bu donmuş alem içinde, sevinçli bir adam görmek kadar anormal bir şey olur mu?
Sayfa 39Kitabı okudu
·
60 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.