Sonraki hafta her yerde ağladım. Uyandığında annemin öldüğünü biliyordum. Annemin orada ve ölü olduğu dışında hiçbir şey hatırlamadığım ağır rüyalardan uyanıyordum. Alışveriş, yemek, çamaşır gibi yaşamın gerektirdiği şeyler dışında hiçbir şey yapmıyordum. İşleri hangi sıraya göre yapacağımı çoğu zaman unutuyordum; sebzeleri soyup duruyor, bir sonraki adıma geçmek için biraz düşünüyor, ancak sonra onları yıkayabiliyordum. Okumak olanaksızdı. Bir kez bodruma indim, annemin valizi oradaydı, içinde cüzdanı, yazlık bir el çantası, atkıları vardı. Açtığım valizin önünde donup kaldım. En çok dışarıda, şehre indiğimde acı çekiyordum. Araba kullanırken bir anda, "Artık dünyanın hiçbir yerinde olmayacak." diyordum. İnsanların alışılagelmiş davranış biçimlerini artık anlayamıyordum, kasapta şu ya da bu parçayı seçmek için gösterdikleri özen beni dehşete düşürüyordu.
Sayfa 16Kitabı okuyor
·
93 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.