Bazen böyle avazım çıktığı kadar çığlık çığlığa ağlamak istiyorum, bazende iyiyim ya ben diyip hayata tutunmaya çalışıyorum artık hiç bir şeye sabrım kalmadı. Gezmek ilgimi çekmiyor, giyinmek ilgimi çekmiyor o kadar yorgunum ki yemek dahi yemek istemiyorum. Bilmiyorum bütün hislerimi gün geçtikçe kaybediyor gibiyim. Kimseye derdimi anlatamıyorum, uyumak istiyorum sürekli uyumak aslında uyuyamıyorumda sadece biraz olsun insanlardan uzak kalmak istiyorum. Kafamın içinde dönen o kadar çok şey varki artık onları bastıramıyorum. Müzik dinliyorum kafamdaki sesleri bastırmak için sesi her açtığımda her yükselttigimde o kafamın içindekiler çığlık çığlığa bana geri dönüyor. Çok deniyorum Iyi olmaya çok uğraşıyorum, yapamıyorum. Ne istediğimide bilmiyorum aslında ne yapmalıyım? Kime ne hesap sormalıyım bilmiyorum çıkmazların arasında kaybolup gidiyorum kimse fark etmiyor yavaş yavaş bütün heveslerim tükeniyor ve onları geri getiremiyorum. Yok oluyorum fark edilmiyorum...