"Aniden, sert ve kallavi bir hamle indiğinde göğsüne, çıldırır gibi olur insan... kelimeler karışır, zihin her zamankinin tersine; tehlikeyi yaşar. Ne sokaklar ne de savaş bu, yalnızca; gerçekliğin bir parça yansıması"
Birkaç defa ölümün eşiğine geldim. Öylesine, yok yere. Yine bir sabahtı, yine her şey tıkırında... Bense, yatağımda ölümle burun buruna! Çaresiz bedenim mesnet bulamadı, sıkıntıların sıkıştırdığı kalbim, delirmişçesine çabalıyordu. "Ya sen ya ben!"
Bu kadar derindi, bu kadar inceydi; bu kadar korkunçtu, soğukta içimizi kavuran mumların sıcağı...