Parmaklarım uyuşuyor zaman zaman
Bitevîye kalem tutmaktan
Bazen sesimi de yitiriyorum
Sana söyleyeceklerimi
Tam konuşacak vakit unutuyorum
Senin öptüğün yüreğim kir kabul etmez
Bir tünel açılır benden içeri
Sebepsiz gül açmaz, bülbül ötmez
Hep sebebim bağlar beni...