Gönderi
Bilge Karasu'nun "metin"lerini okumak ve anlamak bir hayli zor. Bitirdikten sonra cevabı bulunmamış birçok soru, havada kalan bir kurgu, bir doymamışlık/tatmindizlik hissi bekliyor okuru. Rüya , bilinçaltı, üst kurmaca yani bir postmodern eserde bulunması gereken ne varsa azar azar bakabilirsiniz. Anlam aramaları içinde kayboluyor oradan oraya savruluyorsunuz. (Ki aslında Karasu'nun en kolay okunan kitabı diyebilirim) Başkahraman Uğur uykuda da uyanıkken de düş görüyor. Okuru da bu düş dünyasının içine sokuyor. Gerçeklik algısını yitirmesine neden oluyor. Metindeki yer adları bile hayali uydurulmuş yerler. Bu eserinde de kedi kahraman olarak yerini almış.
Karasu'nun kendine özgü farklı bir dili var. Anlatım kapalı olsa da kısa cümleler kuruyor olması okumayı biraz rahatlatıyor. En ilginç yanlarından biri de metinlerinde "ve" bağlacını hiç kullanmaması. Bilge Karasu kendi yazdıkları için roman yerine "metin" kavramını kullanıyor. Hatta bu sözcüğü dilimize armağan eden de yazarın kendisi.
Eserin 110 sayfa olması yarım bırakmanızı engelliyor. Sakin bir kafayla, geniş bir zamanda başlayın ve bitirin. Okumayı zamana yaymak anlamayı zorlaştırabilir.
70 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.