Gönderi
İlk kitabı da genel olarak sevmemiştim, okuyanların neredeyse hepsi kitaba bayılsa da ben olaylara mantık çerçevesiyle yaklaşmıştım. Ancak gelen gideni aratır derlerdi de inanmazdım, ilk kitap bunun yanında destan gibi kalıyor resmen. Nereden baksan rezalet, nereden baksan elinde kalıyor. ‘ Bence’
İlk kitapta Zeze küçük bir çocuktu ve çocukluğun verdiği yaramazlık vardı eyvallah, ancak bu kitapta yaptıklarının hiçbir amacı yoktu, sadece söz dinlememeye, yaramazlık yapmaya, insanlara rahatsızlık huzursuzluk vermeye, düşüncesiz, tamamen kötü niyetli bir çocuk olarak lanse edilmişti.
Zeze’nin ‘ macera’ diye adlandırdığı şeyler beni okurken boğdu boğdu duvara fırlattı. Her yaptığı yanlışın, kötülüğün, üstü kapatılması, ‘ senin kalbin temiz’ tantanasıyla olayların unutturulmaya çalışılması.. aşırı derecede rahatsızlık verdi bana..
Olaylar o kadar hızlı ve bağdaştırılmadan oluşuyordu ki. Bir an buradayken bir cümle sonra kendimizi Zeze’nin aşık olduğu kızla bulduk. Ama hangi ara nasıl aşık oldukları muamma tabi ki. Okurken aşırı derece de sıkıldım, bitse de kurtulsam moduna girdim. Bazı kitaplar tek kitap olarak kalmalı. Seri olduğunda anlamını kaybediyor. Bu da onlardan biriydi..
·
43 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.