kemal sayar'ı ilk defa 'sonsuza dek şophie' şiiriyle tanımıştım, sevmiştim ve çok etkilenmiştim. diğer psikologlar gibi değil o benim için. kendisi de psikolog olduğu halde günümüz hasta/doktor sömürü düzenine çok ağır eleştiriler getirebilecek kadar dürüst, şeffah, bizden birisi O.
kitabı okurken, ruhunuza pencere açan bir tarafı var. adında olduğu gibi 'yavaşlayıp' bir an içinizi dinliyorsunuz.
