Kendinden geçmeye yönelik itki nevrotikte normal insandakinden çok daha kaçınılmaz, çok daha zorunludur, çünkü nevrotik birey sadece insan varlığında evrensel olan korkulardan, sınırlardan ve yalıtımdan değil, aynca çözümsüz çatışkıların ve bunların yol açtığı acıların ağına düşmüş olma duygusundan da kurtulmayı ister. Ve güce ve kendini büyütmeye yönelik çatışma itkisi yukarıdakine eşdeğerde kaçınılmaz ve normalde olandan çok daha yoğundur. Elbette olanaksıza ulaşmaya, aynı anda hem her şey hem de hiçbir şey olmaya kalkışır; örneğin, çaresiz bir bağımlılık içinde yaşayabilir ve aynı anda da zayıflığı aracılığıyla başkaları üzerinde mutlak bır buyurganlık uygulayabilir.