Belki de beni avutmak için
sessizce yaptığın okşamalar
—tutarlı bir davranışın acımasızlığıyla,
beni acımın daha da içine,
dibine itmek için, belki de—
anlayamadığım bir anlam içeriyor.
Ne önermek, esinlemek istiyorsun gizemli bir biçimde?
Senin yerini alabilecek birini mi yoksa?
Bu biri, senin gibi,
babamın yerini alabilir mi,
Pietro'nun babası, İlk Baba'nın?
Öz babamın niye olmasın?
Hakkın ürkünç ve sessiz sözcükleriyle,
yoksa hiç tasarlanamaz ve ensest kokan
bir gerçeklikle,
gerçekliğin tümü arasında
bir özdeşleşme mi öneriyorsun bana?