Merhaba. Maksim Gorki'nin otobiyografik üçlemesinin ilk kitabı olan "Çocukluğum"un yorumu ile geldim bugün. Aleksey'in babasının trajik ölümüyle başlar eser. O küçük yaşında ölümü henüz kavrayamayan Aleksey, yaşadığı evi terk etmek zorunda kalan annesi ile birlikte dedesinin evine taşınır. Onun evi artık dedesi ve ninesinin yaşadıkları yerdir. Bütün çocukluğu bocamakla ve yalnızlıkla geçer. Aleksey, baba evinde görmediği şiddeti en ağır şekilde burada görecektir. Aile içi şiddete, anlaşmazlıklara en sert biçimde maruz kalan Aleksey'in, huzur bulduğu anlar sadece ninesinin anlattığı hikâyeler olmuştur. Samimi ve sahici anlatımıyla bir çırpıda okunacak eserlerden Çocukluğum. Rus toplumunun katı, soğuk, savruk yaşamının ufak bir kesiti olarak görebiliriz aslında. İçe dokunan, hüzünlü bir hikâyeydi. İkinci kitabı Ekmeğimi Kazanırken'i de önümüzdeki ay okumayı planlıyorum. #kitapalıntıları : Başımda ya da yüreğimde küçük bir şişlik büyüyordu sanki; bu evde görüp tanık olduğum her şey, kışın ağır ağır yol alan bir atlı araba katarı gibi gövdemin içinden... beni çiğneyerek, ezerek, yok ederek geçip gidiyor gibiydi. Okutmak gerek bizim milleti, zihnini bilemek gerek; ama ortada iyi bir bileği yok ki... Bütün ana babalar günahlarını bizim gibi gözyaşlarıyla yıkıyorlar! —İnsan başkasının değil, kendi vicdanıyla yaşamalı...

ÇocukluğumMaksim Gorki · İş Bankası Kültür Yayınları · 201415,9bin okunma

·

85 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sessiz Okur