Hal
Griydim.
Sütbeyaz ile kuzgunî siyah arasında, grinin tüm tonları dünyama giriyordu. Gün geliyor, an oluyor, iman dünyamı nurlandırıyor; ışıtıyor ve ısıtıyordu. Gün geliyor, an oluyor, dünyevilikler dünyamı karartıyor; kavuruyor ve yakıyordu.
Hayatımda, mü'minâne bir halin ne denli büyük bir nimet olduğunu; herşeyi nasıl da birer 'nimet' ve hediye kıldığını; herşeyden nasıl da O'na giden bir yol açtığını anladığım anlar vardı. Bir martı gibi hür, melekût diyarının tatlı nesimiyle havalandığım, semalarda gezindiğim zamanlar vardı.
Ama tersi de vardı. Dünyevî bir korkuya, endişeye, öfkeye kapıldığım; nefsanî sevmekler uğruna alçaldığım, olabildiğince alçaldığım anlarım da vardı.
...
Herşeyi ve herkesi bir yere yerleştirmeye alışmış aklım, kendimi nereye koyacaktı?
·
66 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.