ıslak...
Islak,
H-içli bir şeydi..
Çoğalırdı keskin kokusuyla toprak;
Ziyadesiyle çekiciydi...
Nem,
Rutubet,
Zamanla da çürüme..
Çamura batardı günler...
Deniz kabarır,
Dalgalar çoğalır,
Martılar ağlardı..
Azalırdı ümitler...
Yağmurlar hızlanır,
Zaman daralır,
Suretinden sıyrılıp;
İçine gömülürdü insan..
Bahar yağmurları vardı;
Islanmayan yoktu...
Nuh Karaaslan Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.