Gönderi
Bir cümleyi çok sevmeye başladım;
Seni ışıltısız seviyorum..
Mektubunda böyle yazmıştı Hale. Bu güzel cümleyi bize de aynı güzellikte aynı naiflikte hissettirdi. Sevgi nasıl ışıltısız nasıl söylenmeden gösterilebilirdi? Kitapta bunun cevabını en güzel şekilde almakla kalmıyorsunuz hissediyorsunuz. Kitap tüm duyguları öyle güzel yansıtıyor ki; kimi hikayelerde beraber hüzünleniyor beraber ağlıyor beraber aşkın heyecanını tatmaya başlıyorsunuz.
Mesela bu kitabı okuduktan sonra güneşe, makarnaya, ciğer yemeğine, mezarlığa, zeytin ağacına, en önemlisi de sevgiye de bambaşka bakıyorsunuz. Sevgiyle ilgili şöyle bir cümle geçiyordu kitapta; "Bir gün karşına bir insan çıkacak ve alfabeden tasarruf edeceksiniz. Seni sevdiğini anlamak için duymayı beklemeyeceksin... " sevgi kelimelerden çok hislerle hissettirilirmiş çünkü. Ne zaman sevildiğinizden emin olursunuz ? Anlamaya ihtiyaç duymadığınızda..
Kitapta her hikayeden farklı duygular yüklüyorsunuz heybenize. Kitabı bitirince ben de heybeme seni ışıltısız seviyorum cümlesini yükledim. Anlamının derinliğinide..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.