Fellini'nin filmindeki orkestra gibi, anık pek de ses çıkarmayan kemanlarımızı çalarken kulağımız gittikçe yaklaşan bir gümbürtüde.
Bir şeyin yaklaştığını biliyoruz.
Notalarla ilgilenmiyoruz, hep çaldığımız o şarkıyı duymuyoruz, melodiyi kaybettik, o değdiği her yere ışık taşıyan flüt sesleri, viyolonsel soloları, çalanı doruklara taşıyan kreşendolar, yaylılarla nefeslilerin sevişmesi, vurmalıların tempo tutması yok, bir gümbürtü duyuluyor yalnızca.
Kimse gülümsemiyor.
Sadece taşıyana ait acılar da kayboldu, onak bir sıkıntı sardı herkesi.
Gergin ve sinirli, gümbürtüyle yaklaşan kayanın, müziğin ve hayatın ortasına düşmesini, her şeyi tarumar etmesini bekliyoruz.
Bunu ilk bekleyen biz değiliz.
Daha önce bekleyenler de oldu.
Kayanın düştüğünü, düşünce neler olduğunu görenler de.
Karanlıkta Sabah Kuşları
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.