Ulaşabileceği her şeyi kendi malı gibi görmek insanın doğal eğilimidir. Bu anlamda Hobbes'un ilkesi bir noktaya kadar doğrudur, arzularımızı onları tatmin etme olanaklarıyla birlikte çoğaltmak her şeye sahip olmak demektir. Dolayısıyla elde etmek için istemesi yeterli olan çocuk kendisini evrenin sahibi zanneder; bütün insanlar kölesi sanır ve nihayet istediği her şeyi geri çevirmek zorunda kaldığımızda emrettiği her şeyin yerine getirileceğine inanmış olan çocuk bu geri çevirme durumu bir başkaldırı eylemi gibi görür. Akıl yürütemeyeceği bir çağda kendisine karşı yürüten her mantığı bahane sayar, herkesi kötü niyetli kişiler olarak görmeye başlar, sözde bir adaleti duygusu onu aksileştirir, herkesten nefret eder, kendisine iyilik olsun diye yapılan her şeyi kötü görür her türlü muhalefete içerler.
Sayfa 107 - ALFAKitabı okudu
·
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.