Hayata, kendine ve bir başkasına sadece zahir gözlerle bakan insan, varoluş gayesini de yitirir böylelikle.Amaçlar; doğruların, hakkın, hukukun üstüne çıkar. İrade, tanrılaştırır nefsi. Ufuk daralır. Feraset, sözlüklerde içi boşaltılan kuru bir lafa dönüşür. Çevresine, kendine yabancılaşır insan. Güçlü olan, mazlumun elinden gasp eder hukuku. "Bize dokunmayan yılan bin yıl yaşasın." deyip seyirci kalınır olan bitene.Yaşamasına izin verilen o yılanın bir gün kendisine de dokunabileceği aklının ucuna dahi gelmez. "Allah bize yeter, O ne güzel vekildir."30 (Ali İmran, 173) yazılı kalkan ellerden düşer sabırsızlık yüzünden.Peşin ama geçici menfaatler, ötelenmiş ama ebedî olana tercih edilir. Cehenneme yuvarlanarak cehennemin ateşini hararetlendirebileceği unutturulur ona. Gönlüne nakşedilen haritalar silinince yol kaybedilir, menzile varılamaz.
Sayfa 175
·
124 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.