Dünya hayatı bir oyun ve oyalanma yeriydi; biz her sahipliğimizi yanımıza kar sandık. Burada uykudaydık, ölünce uyanacaktık; biz gördüğümüz rüyayı hayat sandık. Allah'a kulluğumuz beraatımızdı; başkalarının dostluğunu tutunacak dal sandık. Tevekkülümüz, teslimiyetimiz tüm işlerimize kâfiydi, gayrısına güvenci teminat sandık. Ama yanıldık. Gönlümüzü temizleyemedik putlarımızdan gelip misafir olsun diye o biricik sevgili. Vicdanımız kulaklarını tıkadı Ashab-ı Bedir'in ayak seslerine. Gözlerimizi kapattık o nura, aydınlığı kusurlarımızı aşikâr kılmasın diye. Koca bir yalana inandırdık kendimizi. Sonumuzun bizden öncekilerin başına gelenle aynı olacağını bile bile...
·
119 views
+Müşriklerden korunmak için kazılan hendekler, yer değiştirmiş bu çağda. Etrafımız sarılı derin çukurlarla. Hapsolmuşuz çağın gereklerine. İman edene "deli" demişiz.Davranışlarını hazdan ve faydadan arındırıp doğruyu seçenlere..Manasını değiştirmişiz sözcüklerin, değiştiremediklerimizin de boşaltmışız içini. Aşk, arabesk bir şarkı eşliğinde kamyonet arkalarında yolların tozunu atar olmuş.Garip garip bakmışız öte âlem için hazırlık yapana. Perdeler değil; güneşlikler çekilmiş gözlerimize.Kalbimiz taş kesilmiş. Nasıl kesilmesin ki en büyük problem bizim problemimiz. Başkasının acıları hak ettiğinden iyi ki gelmiş başlarına.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.