Tasavvuf budur ki, her ne ki dünyadır, onu terk ile dâim olmalısın. Fakirleri doyurmaya gayret edesin. Sivâ (Hak’tan gayrı) sevdâlarını, gönül varlık ve arzularını, ayrılık ve vuslat demlerini, aşk derdi hevâlarını başından târumâr eyleyesin. Sana Rabbânî zevkten ve mânâ sırlarından her ne bağışlandı ise, onun ile gönlünü bir kadarda tutasın. İşte tasavvuf ehli bu mânânın ehlidir... Her kim bu hâlde kararlı olursa, Tanrı sırrı ona perdelenmez... Yoksa tasavvuf, sözler öğrenip evliyâullahın kelâmlarını tasavvuftur diye söylemek değildir. Böyle olan kimseler Tanrı sırrından perdelenmişlerdir. Ceza gününde onların davacıları o sözlerin sahipleridir.
Sayfa 40Kitabı okudu
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.