Hayatın bir ucu soğuk etten kemikten olan topraktan gelene bir ucu sarılı kardan beyaz bez parçasına diğer bir ucuda tahtadan yapılmış hesap yerine bağlı. Hayatımda o kadar pişmanlıklar yaşadım ki bazen bir davranış bazen bir söz bazense bir insan tarafından oldu bu pişmanlıklarım. Hepsinin ortak bir paydası vardı acı, kalp ağrısı ve gözyaşı. Pişmanlıklarımın çoğu yapmadıklarımdan olsada yaptıklarım çok daha ağır bastı , daha çok yaktı canımı .Acıttı. Yaşanması ihtimalken yaşanamayanlarda buna dahil oldu tabi.Edilmemiş vedalar tutulmamış sözler gidilmemiş sokaklar…Aslında hayat da böyle değil miydi canı çok yakanın yarası derin olmaz mıydı?