Fabllarımızın ve eski masallarımızın bahsettiği, sözünü esirgemeyen, açık yürekli, şarabı seven lafebesi kadınlar nerede? Durmadan koşuşturan, sürekli yemek yapan, şarkı söyleyen, neşe yayan, hayat saçan, sağlıklı ve güçlü kuvvetli çocukları acısızca dünyaya getiren ne şeli kadınlarımız nerede?... Günümüzde artık fabrika kızlan ve kadınları var; soluk renkli cılız çiçekler, donuk kanlı, bozuk mideli, eli kolu tutmaz kadınlar!.. Yoğun hazları tatmamışlar ve cesurca kabuklarından nasıl çıktıklarını anlatmayı beceremezler! Ya çocuklar? Çocuklara on iki saat çalışma! Ah sefalet!