Onun o masumiyetini görünce kucağıma alıp
sarılmak, kalbime sokup saklamak geliyor içimden.
Galiba öyle de yapıyorum. Büyürken çok yoruldu, şimdi
biraz dinlendiriyorum. Uykuya dalana kadar başında
bekliyorum. Çok sevdiği abisinin hep yaptığı gibi, eğilip
saçlarından öpüyorum. Aşktan sevgiden geçtim. İnsanız,
şefkate ihtiyacımız var Osman.
Bu beden nasıl böyle büyüdü, o çocuk nereye gitti
diye düşünüyorum uzun uzun. Her nereye gittiyse
sonsuza kadar geri gelmeyeceğini biliyorum. Bir daha
ellerim hiç öyle minik olmayacak yani, fiziksel bir
şeyden bahsediyorum. Her nereye gittiyse ama, çok
uzaklara gitmediğini de biliyorum
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.