Ne ben eskisi gibiyim artık ne de hayat eskiden önümde uzanan o uzun, güneşli yol. Yolun gittikçe kısaldığını, göğün usul usul karardığını anlayan herkes gibi, nicedir hep geriye doğru yürümeye, handiyse kaçmaya uğraşıyorum. Her fırsatta maziyi ortaya dökmeler, kırılıp dökülmeler hep bundan. Yaşımdan çok erken çökdüğün farkındayım ama zaten insan yaşı değil, hayatı yaşlandırıyor. Bazen yaşadıkları, bazen de yaşayamadıkları. Kuracak hayali kalmayan, otuzunda bile doksanına varabiliyor. Önce ruh pörsüyor, sonra beden de ona uyuyor.
Sayfa 81Kitabı okudu
·
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.