Gönderi

Biz ne yaşıyoruz ne de anlıyoruz, başkalarına anlatmakla geçiyor ömrümüz. Bir ağaç, kuş, böcek filan, yaşadığı kadarını tanımlamaya çalışır kendine. Gerçek gibi bir dertleri yoktur; o yüzden yalan da söylemez ağaçlar. Yalan ile gerçek arasında çırpınan tek sefil yaratık, kendi kelimelerine teslim olmus insandır. Çünkü hayatı kelimelerle yeniden kurduğun zaman rahat edersin, gerçeğe sahip olduğun vehmine kapılırsın. Buradaki patikayı oradan geçerken kendin açtın ama bunu bilmezsin. O patikayı doğanın zorunlu bir parçası sanırsın. Sonra patika çatallanınca da şaşırırsın. Aslında iki yol da senin yürümeni kolaylaştırır belki ama güzelleştirmez. Bizim derdimiz güzel yürümek değil, kestirmeden gitmek. Kısacası ikili kavramlar bizi güdükleştirir, yaratıcı yanımızı tüketir. Bir yere gelir, orada bir sey görürsün ama onun yalan mı gerçek mi olduğunu anlayamaz, bocalar durursun..
·
45 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.