Yoktu vicdanı güzel gözlü yarin,
Hayata tutunamamış bir adam.
Ne bilsin onu seven kalp bebeklerden narin,
Kırık dökük kalbi, ne yol bilir, ne yolcu ne de han....
Ölüm gibi sessiz ve huzurlu şimdi bu şehir,
Bir tek ben, koparıyorum bütün fırtınaları yine içimde...
Kalbimde okyanustu sevda, oldu kurumuş bir nehir,
Bir tek sen, bu gece de sen kopuyor içimde...
Korkardım eskiden ölümden ve ölülerden,
Sanırdım var görecek günler, kim bilir güzel günler,
Ne bulmuşum ki dirilerden ?
Hayat alacak benden, kararacak gözler...
Kalbim de dayanmazmış artık Sessizliğe,
Ölüm tez gele de huzur bula bu beden.
Konuşsam anlamazlar dursana be doktor, sana ne benden ?
Ne sessizliği ben bu hasta kalple dayanmışım sensizliğe...
Yolcu yolunda gerek ey sevgili !
Bana hak artık bir kefen biraz kara toprak,
Sen korkarsın ey sevgili, geceden, bozarsın sessizliği,
Ben senin için de yaşarım en kara gecede sensizliği...
-barbarknn