Her türlü ayrımcılığı yapan insanlar, konferansta bu güzel sözleri alkışlamakta sakınca görmüyorlardı. Biraz sonra olağan hayatlarına geri döndüklerinde, gene "insana insan olarak bakmayacaklar", her türlü ayrımcılık ve nefreti körükleyeceklerdi. Neden böyle davrandıklarını açıklamak için sık sık "ama" diyeceklerdi. "Doğru ama" diye söze başlayıp lafta savundukları ilkelere aykırı bütün davranışlarına mazeretler uyduracaklardı.
Sayfa 57Kitabı okudu
·
77 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.