Sanma gelen bu âleme insan gelir insan gider
Enfüste mi'râc etmeyen nâdân gelir nâdân gider.
Sen çünki âdemzâdesin sırr-ı kerem sırrındadır,
Ademliğe eremeyen husrân gelir husrân gider.
Çünki seni zâtı içün halk eylemiştir Tanrı çün,
Zâtına erenler bugün sultân gelir sultân gider.
Cûș eyledi deryâ-yı zât, devr eyledi zât ü sıfât,
Vasfinı zâta erdiren irfân gelir irfan gider.
Esrâr-ı zâtiye erip kalbi haremgâh eyle kim,
İhrâm-ı kudsî bulmayan uryân gelir uryân gider.
Bulup bugün mürșid-i cân anla nedir cân ü cihân,
Mürşide erişmeyen hayrân gelir hayrân gider.
Gör vahdet-i kübrâyı sen mir'ât-ı kesretten hemân
Canında cânı bulmayan bî-cân gelir bî-cân gider.
Çün küntü kenzinde Hüdâ, zâtını pinhân eyledi,
Zât-ı nihâna erişen pinhân gelir pinhân gider.
Sâmî Niyâzî katre-i sırrında ummân bulmayan,
Deryada mâhiler gibi atşân gelir atşân gider