Meselem şüphesiz hiçbir dem içtimai bir yara değildir, olmadı, olmayacak. Yazı, bilakis içtimaidir. Gönlü bizimkinden başka hülyalara dalmışa ya da O'na Benzersiz'e yönelir - ki bu artık unutulmaya yüz tutmuş bir nefestir. "Söylemek, görüşe perdedir," der Mevlana. Der de ne edelim? Ağız sussa, kalp konuşur. İspata gerek olmayan insanî "Âh"ı, ciğer paralayan "Ah"ı içinde kim duymaz?
Sayfa 24 - Hande AsıKitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.