İçinde bulunduğumuz şartlar mı bizi biz yapıyor, şartlar farklı olsa daha farklı karakterlere bürünür müydük. Çocuğuna sevgi göstermemenin bahanesi olabilir mi mesela. Ya da maddi ihtiyaçları fazlasıyla karşılamak şımarmasın diye ruhunu doyurmamayı affettirir mi? Babasız büyüyen üç kadın, aynı kaderi yaşayan üç kuşak. Güçlü kadın olmayı sevgisini göstermeyen kadın olmak sanan kadınların çocuklarında oluşturdukları travmalar ve eşlerine olan bağımlılıkları. Bağlılık gereklidir ama bağımlılık sadece bize değil en yakınlarımıza da zarar verir. Sevgi göremeyen her çocuk, anne olduğunda kendi çocuğunu sevgisiz bıraktı. Ebeveynlerden biri yeterince ilgilense de diğerinin açığını kapatamadığını görüyoruz romanda. Kitap kurgusuyla içine çekiyor insanı. Etkileyici ve merak uyandırıcı bir baslangıç yapan kitap sürükleyici şekilde ilerliyor. Kimi zaman çok heyecanlandırıyor. Karakterlerin tutumlarına sinir olsam da sebebini öğrenince hak veriyorum, ama sevginin iyilestirici gücünü gözardı edip güçlü olmak adına birbirlerini sevgisizliğe ve yalnızlığa mahkum etmelerine anlam veremiyorum. Kitap çok güzeldi ve şiddetle tavsiye ederim.