“Tamga” kelimesi Eski Anadolu Türkçesi’nde de aynı şekilde devam etmiş, XIV. yüzyılda yazılmış olan “Süheyl'ü Nevbahar” adlı eserde şu şekilde kullanılmıştır:
“Dutarlar atı vü ol at idi ol
Ki Sa’lûk’i vü duttu yol
Şolok dem ki kıldı nazar Şah-ı Çin
Görür kızı tamgası urlu kiçin."
Türkiye Türkçesi’yle:
"Atı tutarlar ve tuttukları at odur;
Ki Sa’luk'ı bırakarak tuttu yol
Tam o zamanda Şah-ı Çin baktı ki;
Görür kızının tamgası vurulu (atın) kıçına "
Sayfa 12 - Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı