Yapılan bir araştırmaya göre;
"İnsan yaşamında üzüntü, sevinçten daha büyük bir etkiye ve kalıcılığa sahip."
Çünkü, üzüntü, pişmanlık, kızgınlık gibi duygular insanı ister istemez sorgulamaya ve düşünmeye, çözüm arayışına iter. Oysa sevinçli anımızda canımızı sıkacak bir konuyla ilgilenmediğimiz için, ortada çözülmesi gereken bir sorun ve doğal olarak da üzerine düşünülmesi gereken bir konu yoktur.
Yine, geçmişte bir öğretmenimin söylediği şu söz usuma geliyor;
"Sevinç anlıktır, gelir ve geçer. Ancak üzüntü kalıcıdır, günlerce insanın zihnini kemirir durur."
Öyleyse aşk dediğimiz duygu da, bazı olumsuz duygulardan ortaya çıkmıyor mu? "Aşk acısı" dedikleri durum da bu mu?