İnsan, bir nesneye ya da bir varlığa atfettiği mana, o nesneye o varlığa yüklediği anlama bağlıdır, bu anlam süreklilik ve devamı ise ne kadar içten duygu besledigine ve aklında ne kadar yer ettiğine ilişkin bir durumdur, hakikat gözüyle bakıyorsa ve nefsülemirde bir gerçeğe dayanıyorsa gittikçe artar, duygusu derinleşir, sathi ve yüzeysel bir anlama bağlamışsa düşncesini zaman içerisinde anlamını yetirir, boş bir duvara bakar gibi olur, kalp sevdiği şeyleri devamlılığını arzu eder bağlanır, bunun aksini görünce ızdırap çeker, sıkılır uzaklaşmak ister.. hasıl-ı kelam aradığınız güzelliği kendi gözünüzdedir, kendi düşüncenizdedir, sevdiğin insanlara doğru anlamları üzerinden bağlanın, anlık değişimler sizi aldatmasın, kalp baki bir sevgi arzu eder geçici manalardan kaçar.. kalbimiz bize sevebilmeyi öğretir aslında, neyi ne kadar ve nasıl, kalbimizin kısık fısıldamarına kulak asalım, zira en şaşırtıcı hallerde bize doğru sözü o söyler.. mutmain olmak için akla değil kalbe başvurulur, Kur'anı Kerim'de Hz İbrahim, aklımı ikna edeyim değil de, kalbim mutmain olsun diye Allah'tan yaratma fiilinin göstermesini istemiş.. çünkü içimize sinmeyen kalbimizi mutmain etmeyen nice mantık çerçevesinde kandırıcı sözleri duyarız, mesela bir insan bize yalan söyler.. bazen aklımiz buna kanar ama kalbimizin içine sinmez dedikleri, onun gibi çok misaller var..
kalbinize iyi bakın.. selametle.
·
60 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.