Ezilen Nelli ve Merhamet Dolu İvan
Yazar İvan Petroviç (Vanya) bir gün garip ve yalnız bir yaşlı adama denk gelir ve adam öldükten sonra onun boşalan evine yerleşir. Sonra da bu adamın torunu Nelli'yle (Yelena) yolları kesişir. Nelli zapzavallı bir küçük kızdır. İvan'ın merhametini çeker. İvan ona annesi gibi bakmaya başlar.
Kitap boyunca Nelli'nin geçmişini öğrenip fakirlik, hastalık ve kötülüğe karşı nasıl direndiğini gördükçe onunla bağ kurmaya başlıyorsunuz. İvan Petroviç'in de ne kadar iyi bir insan olduğunu görüyorsunuz. Hem âşık olduğu Nataşa nasıl mutlu olacaksa öyle davranmak için sonuna kadar uğraşıyor, onun isteklerini yerine getirir hem de Nelli'ye bakıyor. Etrafındaki bu solmuş çiçekleri canlandırmaya çalışıyor. Bir yandan da hikâyeler yazarak geçimini sağlamakla cebelleşiyor.
Romanda yoğun bir hastalık havası hakimdi. Özellikle de Nelli'nin geçmişinin bedenine bir yük gibi oturduğu, müzmin sara ataklarından anlaşılır. Evet, belki bu bedensel bir rahatsızlıktır ancak Dostoyevski bu bedenselin ardındaki çökmüş ruh halini aktarmak ister gibidir bize. Nelli'ye çok üzüldüm, duygusal dalgalanmalarını anlamamak zor, çünkü hiç kolay şeyler yaşamamıştı. Sevilmek istiyordu. İvan'ın bazen ona yeterince ilgi göstermediğini düşünüp suçladım. Evet, merhametli bir insan ve Nelli dışında da bir hayatı var ama bazı insanlar daha çok ilgiye muhtaç oluyor. Nelli de bunun en gerçekçi örneklerinden biri.
Prens romandaki en kötü karakterdi. Onun İvan'la tartışmalarını okurken aklıma sık sık 
Dorian Gray'in Portresi'ndeki Lord Henry'nin hedonist fikirleri geldi. Bunları okumak eğlenceliydi ancak Prens'in berbat yaşamını görmek de bir o kadar tiksindirici. Prensin oğlu Alyoşa ise tam olarak babasının kuklası. Ona pek üzülmedim açıkçası, çünkü ne yapmak istediğini bilmeyen bir insandı. Biraz daha istikrarlı olup babasına karşı çıkabilmesini beklerdim.
Romanın bazı kısımları bana biraz teatral geldi. Özellikle kitabın başlarında romana hiç girememiş gibi hissettim. İlerisi daha akıcıydı. Beni genel olarak romana çeken İvan Petroviç ve Nelli'nin ilişkisi oldu. İvan'ın Nataşa'ya sergilediği aşk da çok saygıya değerdi. İvan bu hikâyenin belki de yegâne kahramanıydı. Bir 
Suç ve Ceza olmasa da okunmaya değer, daha duygusal bir 
Fyodor Dostoyevski romanı.
·
81 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.