Kara Orman Masalı
Kara Orman Masalı
Bir varmış, bir yokmuş.
Günlerden bir gün Ay Dede minik yıldızlarla Evren’de
gezinirken,
Evren ise o sırada benim kalbimin içinde gizlenmişken,
Birden her şey sus pus olmuş.
Sonra da nasıl olduysa olmuş,
Bir kızılca kıyamettir kopmuş.
İşte o kıyamette, zaman da bir anlığına durmuş.
Hemen sonrasında berber pireler, tellal develerle
kavgaya tutuşmuş.
Onlar kavga ederken, ben beşiğimden düşmüşüm.
“Ah” deyince de ağzımdan emziğimi düşürmüşüm.
Bunun üzerine ben de başlamışım iki gözüm iki çeşme
ağlamaya.
Ağlamam kesilmeyince de başlamışım oyuncak
çıngırağımı sallamaya.
sayfa 9
Sayfa 9 - Yazar Ak HanKitabı okudu
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.