ALNI HÜLYALIM
Sen lstanbul'dasın diye memnun ağaçlar
Sen varsın diye insanlar iyi
Böcekler yeşil yeşil
Karıncalar sevimli
Çiçekler burcu burcu
Kime söyleyebilirim senden başka
Denizin mavisini
Dondurmacının kutusunu
Çamların sesini
Kime açarım senden başka
Gül bahçeden
Kim anlar kağıt helvalarının hikayesinden
Kim iki kahvede saadeti kilitlemiştir.
Kim sever o ince minareyi, Yüksekkaldırım'ı,
Çingeneleri
...
Alnı hülyalım
Önümden insanlar geçiyor
Tanıyorum hepsini
Ama kim bunlar
Niçin koşuyorlar şehre
Bu yüzlerindeki rahatlık neden
Ben mesutken bile rahat değilim
Sayfa 96 - ("Varlık", 15 Kasım 1965}
·
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.