''Bir badem ağacı, kış ortasında çiçeklerle donanmıştı, çevresindeki bütün ağaçlar, onu alaya almağa başladılar, 'Ne küstahlık!' diye çığırdılar, ' bu ne kendini beğenmişlik! Bakın hele, kendi başına baharı getirebileceğine inanıyor!'' Badem ağacının çiçekleri utancından kızardı, 'Bağışlayın, hemşerilerim benim,' dedi ağaç 'Yemin ederim ki, ben çiçek açmak istemedim, ama birden gönlümde ılık bir bahar meltemi duydum.''
Sayfa 181 - İz YayıncılıkKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.