Her sabah 24 altın kıymetinde hesaba yatırılan günlük sermayemizden kendimize ayıracak neredeyse kuruş kalmıyor. Fakat biteviye harcıyoruz bu sermayeyi; yarın bir şeyler daha iyi olacak diye... Yarın kesin gelecek ya hani, bugünü bozdurup bozdurup yiyor şu anı har vurup harman savuruyoruz. Durup düşünmeye, içe dönmeye," Ben ne yapıyorum, ben ne yapmalıyım?" diye sormaya vakit bile kalmıyor. Bu "normal"liğin ne kadar "anormal" olduğunu, tüm yaşamımızın üzerinde oturduğu bu zeminin ne kadar "yalan" olduğunu çoğu zaman fark edemiyoruz.
Sayfa 41 - TutikitapKitabı okudu
·
380 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.