bırak da, böyle bitsin bu günahkâr serüven
bırak da kurtarayım bu emânet sarayı
yeter, intiharınla oyduğun yüreğimi
umutsuz şarkılarla avutulduğum yeter
göğsümde bir yanardağ kıvranıyor rüveyda
yaraları kapandıkça kanıyor rüveyda
duman çöktü güneşin sitem aynalarına
aralandı perdeler; şimdi sessiz değilim
dertliyim, viraneyim, ben bir aziz değilim
azizler tohum eker sevgi tarlalarına