" Belki hala geç değil, çocuğumuz olabilir" dedi Sancha utanarak.
Işıldadı Cihan 'ın yüzü. "Cesaretini senden alan bir kız."
"Ya da deliliğini senden alan bir oğlan."
"Peki ya Çota?"
"Çota ihtiyarladı. Sarayda mutlu. Bir şey olmaz ona. Halbuki biz inşaat yapmaya devam etmeliyiz..."
"Bize nimet gökten yağmaz, taştan topraktan gelir" dedi Cihan, ustalarının düsturunu tekrar ederek.
"Kubbe" dedi Sancha. İnsanlara bir Rab olduğunu ve onun korku ve ceza değil, merhamet ve sevgi saçtığın hatırlatacak kubbeler yapmalıyız.
Cihan durdu. O an gördü ki esasında seçmediğimiz tercihler, sapmadığımız yollardı hayatlarımızı çizen. Sancha 'ya olan sevgisine rağmen onunla gitmeyecekti.Hislerini yüzünden okumuştu Sancha. Gözleri doldu ama ağlamadı. Gözyaşlarını ustasına saklıyordu, tek aşkına.
"Beni unutma... Yusuf.." dedi Cihan.
Sancha başını eğdi. "Unutur muyum Hintli" dedi sadece.
Sayfa 400 - Doğan Egmont Yayıncılık ve Yapımcılık Tic. A.Ş.Kitabı okudu
·
83 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.