Kalbin ölçüyü tanımadığı yoğun duyguların dünyasında, güzellik ve acı derinden iç içe geçmiş halde bulunur. Sınırda yaşamak, her duyguyu alışılmışın ötesinde bir saflıkla hissetmek anlamına gelir.
Üzüntü anlarında gözyaşları düşmez, şiddetli, amansız bir yağmur gibi düşer. Kederin ağırlığı hafife alınmıyor, aksine kıyılarından taşan bir nehir gibi akıp gidiyor. Ve bu zayıflığın içinde acıyı kucaklama ve onun özgürce akmasına izin verme gücü ve arzusu yatar.
Sevinç ruhu doldurduğunda, sadece bir gülümsemeyle yetinmeyin. Dışarıya doğru yayılır, içini aydınlatır ve dünyayı saran ışıltılı bir ışıltı yayar. Mutluluk, başkalarının onun sıcaklığından ve ışığından keyif almasına rehberlik eden bir yol gösterici olur.