Tozlu bir kütüphane gibi oldu zamanla zihnim.
İçinde bölümleri olan, biri çocuk biri yetişkin.
Bazen çocuk masalları gibiyim içinde hayaller olan...
Bazen ise yetişkin kitabı oluyorum, bir tarafım Platon, diğer tarafım Kant ve Marx, Dostoyevski'den Aristoteles'e,
Arada eski zamanlar geliyor aklıma, bir anda Atilla İlhan edası sarıyor ruhumu, Can Yücel gibi korkusuz, Oğuz Atay gibi kararlı, Özdemir Asaf gibi aşk ile dolu.
Hem başına buyruk, hem sevgiye inanan yumurcak bir çocuk...
-C. Deniz Gürsoy