Çok partili sistemin tek başına hiçbir işe yaramadığının en açık örneği Osmanlı Devleti’nin 1908’den sonraki II. Meşrutiyet ve Cumhuriyet’in 1946’dan sonraki II. Cumhuriyet(!) dönemleridir. Meşrutiyet Dönemi’nde Osmanlı’da “İttihat ve Terakki Partisi”, “Hürriyet ve İtilaf Fırkası”, “Mutedil Hürriyetperveran Fırkası”, “Ahrar Fırkası”, “Ahali Fırkası”, hatta “Osmanlı Demokrat Fırkası” gibi çok sayıda siyasi parti kurulmuş olmasına karşın ne yazık ki Osmanlı demokratikleşememiştir.