Kitap sanki Tanzimat ilk dönemdeki romanlar gibi sürekli araya giriyor ve "bunları derlemek için çok uğraştım" "Beni eleştirmeyin aklımda bu kadarı kaldı" Gibi araya giriyor ve bu açıkçası rahatsız ediyor. Tartışılan konuların bazısı çok basitken detaya girerek sanki önemliymiş gibi davranılıyor. (Mesela "şey" demek sıfat değildir. Ne ayakta durmak gibi, ne bakmak gibi, ne filanca gibi diyerek sanki ahmak birine hitap ediyormuş gibi davranıyor. Belki bunlar tartışma ortamında söylendiğinden söyleyen kişi vakit kazanmak adına yapıyordur ama rahatsız ediyor) Bazı konularsa ağır olmasına karşın hak ettiğinden kısa bir bölüm ayrılmış. Yine bana tuhaf gelen, bol bol dini gönderme yapmasına rağmen hiç ayet yahut hadisten faydalanmaması. Başka din bazlı felsefi eserlerde ayet olduğunu belirtmeden de olsa bir ayet metni muhakkak geçmesine karşın burada es geçilmiş. Daha ziyade ruh, ölüm ve ahlak gibi mevzuları dini eksende işlemesine rağmen kelamcıları eleştirdiği ve felsefeyi övdüğü bir başlık açmış. Açıkçası bu durum da tuhaf geldi. Tüm bunlara karşın, evrenin hareketliliği, varlık ve yokluğun birbirine dönüşlülüğü gibi hususlardaki açıklamalar gayet hoş.

Akıl, Ahlak, Eylem ve Ruh Üzerine Akşam SohbetleriEbu Hayyan Tevhidi · Karbon Kitaplar · 202068 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Yalçın