İtiraf etmem gerekirse ilk üç öykü beni tatmin etmedi fakat "Kötü" "Kurşun Memed" gerçekten konu itibari ile de okurken zevk veren hikayelerdi. Ayşegül Devecioğlu'nun yazımı sanki 90'ların sanat filmlerine konu olabilecek kadar derin, "koltuk" öyküsünü nasıl tanımlayacağımı bilemememi bu derinliğe veriyorum, belki de yazar bazı bazı iki kez okunmalı, insan kendinden şüphe edebiliyor olaydan kopunca. Yazarla ilk tanışmam bu şekilde sonuçlandı ama pes etmek yakışmaz okunması gereken daha çok kitabı var.
