Charles Dickens'in ilk okuduğum kitabı ve o kadar çok beğendim ki asla bitmesini istemediğim ve bu nedenle yavaş yavaş hazmede hazmede okuduğum bir roman oldu. Sonu her ne kadar beni üzse de hayatta pek çok şey gibi seçtiğimiz yolun bize getirdiği bir sonucu apaçık Pip'in de hayatının sonunda karşılaştığımız gerçek olarak sundu bize yazar. Bu kitap beni o kadar çok etkiledi ki, kitabı bitirdiğimde anlattığı olayların gerçekliğinin içimde yarattığı değişik duygularla, uzun uzun kitabın başında kendimi düşünürken buluverdim. Hem üzüldüm, hem Pip'e kızdım, hem de çocukluğunu ve çocukluğunda onu büyüten ablasının ona karşı davranışlarının onda yarattığı etkiyle karakterinin nasıl şekillenmiş olduğunu görünce onu acıdığımı fark ettim. Aslında hayat pek garip değil mi ? gerçek yaşamımızın olağanının dışında aşırıya kaçan büyük hayallere kapılmanın ve bu hayallerin doğurduğu duygularla ya da o duyguların beraberinde getirdiği hazlar ile hareket etmenin bize ne sonuçlar doğurabileceğini gösteren mükemmel bir kitaptı bence. Başkalarına bağlanan umutların nasıl yıllar içerisinde insanı hezimete uğrattığını görüyoruz burada. Bu kitapta başkalarından bir şeyler umularak içimizde oluşan büyük umutların mutlu sonuçlar doğurmadığını göreceksiniz. Bu kitapta sevgi ile büyütülmemiş iki çocuğu göreceksiniz. Bu kitapta seçimleri ve seçimlerin getirdiği beklenen mutsuzluğu da göreceksiniz. Bu kitap açık, anlaşılır ve hangi zamanda olursak olalım her zaman gerçekliğini koruyan bir kitap olarak kalacak ve kim nerede ne zaman nasıl okursa okusun her bir yerinde bir şekilde kendini bulabilecektir.

Büyük UmutlarCharles Dickens · Can Yayınları · 201714,5bin okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökçe ÖNER