Yapayalnız çaresiz titriyor avuçlarım
Neresinden başlasam hayatın
Boynumda yağlı bir urgan gibi yaşayamadıklarım
bıktım bu Medcezirden
Uzun bir tren yolu gibi nereye gittiği belirsiz olan hayatıma
Hastalara şifa gibi geldi gülümsemen
İlkbaharın o en taze güneşini
Ilık bir rüzgar ile odama sızdırdı penceremden gözlerin
Şimdi o kadar kifayetsiz ki kelimelerim
üstad Yılmaz Erdoğan ın da dediği gibi sen içimde böyle cennet kaygısı iken sana şiir yazmak ahmaklık tır
Çünkü sana bakmak Allah a inanmaktır...