Araf, Dante'nin İlahi Komedyasının Cehennem'den sonra ve Cennet'ten önce gelen ikinci bölümüdür.
Araf, Dante'ye göre günahkarların yeryüzünde işledikleri günahlardan tövbe ederek günahlarından arındıkları yer burasıdır. Inferno'dan farklı olarak Araf, bedenden ziyade zihin yoluyla işlenen günahları cezalandıran birçok katmanla (veya bunlara "teraslar" deniyor) fiziksel olmaktan çok psikolojik günahlarla ilgilenir.
Şiir 14. yüzyılın başlarında yazılmıştır. Bu, Beatrice'in Dante'nin rehberliğini üstlendiği son dört kanto hariç, Dante'nin Romalı şair Virgil'in rehberliğinde Araf Dağı'na tırmanışını anlatan bir alegoridir.
Cehennemin derinliklerinde hayatta kalmayı başaran Dante ve Virgil, karanlığın içinden dünyanın uzak ucundaki Araf Dağı'na yükselirler.
Dağ, Güney Yarımküre'deki tek kara parçası olan bir adanın üzerindedir ve Şeytan'ın düşüşünün Cehennemi (Dante'nin Kudüs'ün altında olduğunu tasvir ettiği) yaratmasıyla sonuçlanan kayaların yer değiştirmesiyle oluşmuştur.
Dağın yedi ölümcül günaha veya "günahkarlığın yedi köküne" karşılık gelen yedi terası vardır. Burada günahın sınıflandırılması Cehennem'dekinden daha psikolojiktir, eylemlerden ziyade güdülere dayanmaktadır.
