Rakıyı bıraktım Candan. Günde bir demlik çay içiyorum artık. Duygularım muhafazakâr bir tavır takınmaya başladı. Geri kalanı yalnızca alışkanlıktan... Yine küstüm sokaklara. Bu sıralar saçlarını sarı hatırlıyorum. En yavaş adımlarımı Osmanbey'e saklıyorum. İş bile baktım orda. Tanrı'nın bir halt edeceği yok. Kendi tesadüfümü yaratmak istedim Candan. Az kalsın yeni bir çiçek alacaktım, bizimkinin kırkı çıkmadan. Vicdanım el vermedi. Kaçmak için ilk kez elini tuttuğum yere gittim ve son kez el sıkıştım. Birbirini sevmemiş insanlar, gülümseyerek ayrılır Candan. Şimdi anlıyor musun kavgalarımızı?
Sayfa 65 - KDYKitabı okudu
·
56 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.